Sanırım hayatımın sonuna kadar bunun çelişkisini yaşayacağım.
Hatta sanmıyorum eminim öyle olucak.
Ocak ayına giriyoruz ve tam diyorum tamam benim aklıma gelen ilk gün 19'u demek ki gerçek gün 18'i olmalı.
"O" gün geliyor ve maalesef gene aklımda 19'u diye kalmış.
Dün 18'ydi dedim ki hımm tamam yarın için küçük bir süpriz hazırlıyım.
Ama nasıl? Saat 10'da işten çıkıp ne hazırlıyabilirim ki!!!
O yüzden dedim ki bari bugün erken çıkalım.
Evet çıktık, eve gittik, sonra ben yemek hazırladım yedik.
Sonra tam ben bulaşıkları yıkarken dank etti.
Amannnnn be diye!
Çünkü doğru gün 18'ydi ki yani bitmek üzere olan gün, 19'u değil yani.
Hay ben kendime ...... Ama işin kötü olan tarafı o günü hiç es geçmeyen hep 18'i olduğunu bilen de kendini 19'u diye hazırlamış.
Eeee 8 senedir ben 19'u diyodum onun da beynine artık öyle yerleşmiş.
Ona da bir kez 19 diye hatırlama hakkı doğdu ama sadece bir kere veriyorum bu izni ona göre.
Kafanız karıştı dimi bir de bana sorun!!!O 19 nasıl yerleştiyse beynime çıkmıyor. Her sene aynı strese giriyorum.
Aynı şey bir de Mayıs 6 ya da 9 için geçerli ama onu da Mayıs'ta yazarım artık :)
Neyse sonuç, hemen bahanelere sarıldık Libya'dayız ve 2 haftadır gündüz gece çalışıyoruz. Dün gece o gene çalıştı ben de ütüyle ev işlerine devam ettim.
Zaten özel günlerin biri de proje teslimine gelmese ...
Yorumlar
Yorum Gönder